Νεο-Φιλελευθερισμός...

Ο δούρειος ίππος του παγκόσμιου σιωνισμού.
Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1989 στην εφημερίδα του ΕΝΕΚ «ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ» από το μέλος τότε της εκτελεστικής επιτροπής Σπύρο Παπαδόπουλο. Ήταν η εποχή της αποσύνθεσης του υπαρκτού σοσιαλισμού, η έλευση της Γκλάσνοστ (διαφάνεια) και της Περεστρόικα

Ο υπαρκτός σοσιαλισμός και η σοβιετική ένωση έχουν περάσει πλέον στην ιστορία, αυτό που έχει όμως σημασία από αυτό το άρθρο είναι

α) ο τρόπος και τα αίτια αυτής της μετάλλαξης των τότε κομματικών καθεστώτων και

β)  η αναφορά σε αποσπάσματα από «τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» σε σχέση με την φιλελευθεροποίηση των κομμουνιστικών κρατών με απώτερο σχέδιο και στόχο την παγκοσμιοποίηση την οποία βιώνουμε πλέον σήμερα.

 «Άφ’ ότου έχωμεν εισαγάγει έν τώ όργανισμώ του Κράτους τό δηλητήριον της φιλελευθερίας, όλη η πολιτική του σύστασις έχει μεταβληθεί: Τά Κράτη πάσχουσιν άπό θανάσιμον άσθένειαν, τήν άποσύνθεσιν του αίματος...»

«Πρωτόκολλα τών Σοφών τής Σιών» (Έκδοσις 1932, πρόλογος Φ. Φωτιάδη, υπό Roger Lambelin)

Τά γεγονότα που συντελού­νται τον τελευταίο καιρό στις χώρες του λεγόμενου μέχρι σή­μερα «υπαρκτού σοσιαλισμού» τόσο στην Ευρώπη όσο και σ' ολόκληρο τον κόσμο (βλ. Κίνα, Κούβα κ.ά.) σίγουρα δεν είναι τυ­χαία.

Η γενική άποψη βέβαια που επικρατεί είναι ότι «...τα κομμου­νιστικά κράτη, μπροστά στο πο­λιτικοοικονομικό αδιέξοδο στο όποιο οδηγήθηκαν τείνουν το βλέμμα, το χέρι και την... τσέπη προς τον δυτικό κόσμο, με τά­σεις φιλελευθεροποίησης των κοινωνιών τους και προκειμένου να βγουν από την απομόνωση... κ.λπ., κ.λπ.». Οι εξελίξεις στην Τσεχοσλοβακία, την Πολωνία, τα Ουγγρικά ανοίγματα, οι... περί­πατοι του Τζ. Μπούς στις χώρες αυτές, οι εσωτερικές ανακατατά­ξεις στην Κίνα, και βέβαια η συ­στηματική και επίμονη προσπά­θεια του Μιχ. Γκορμαπτσώφ στα δυτικά ανοίγματα και η εισαγωγή δυτικών μεθόδων και προτύπων ανάπτυξης στην Σοβιετική Ένω­ση δείχνουν καθαρά ότι οι απο­στάσεις ανάμεσα στους δύο συ­νασπισμούς μικραίνουν, πάντα όμως με κατεύθυνση... προς τον φιλελευθερισμό της Δύσης.

Μέ­σα σ' όλα αυτά να προσθέσουμε τις αλλαγές που συντελούνται μέσα στα κομμουνιστικά κόμμα­τα των δυτικών κρατών όπου π.χ. το Κ.Κ. Ιταλίας βαδίζει κατά τα φαινόμενα σ' ένα σοσιαλδημο­κρατικό μετασχηματισμό, ενώ ο ηγέτης του Ακίλε Οκέτο δηλώ­νει πρόσφατα ότι «για μας το διε­θνές κομμουνιστικό κίνημα δεν υπάρχει», ενώ επίσης κραυγαλέα είναι η αλλαγή πλεύσεως των κομμουνιστών στην Ελλάδα όπου όχι μόνο η κυβερνητική στήριξη της Νέας Δημοκρατίας το δείχνει, αλλά και η διαφορετι­κή πολιτική μεθοδολογία του πάλαι-ποτέ σκληροπυρηνικού Κ.Κ.Ε.εξ., που ξαφνικά διαπίστω­σε «ανθρωπιά», «συμφιλιωτισμό», «εθνική ενότητα» κ.λπ., το επιβεβαιώνει.

Το πώς, λοιπόν, σε... μια νύ­χτα το μέχρι χθες απάνθρωπο κομμουνιστικό σύστημα ξαφνικά έγινε ανθρώπινο, το πόσο εύκο­λα ξηλώθηκαν τα συρματοπλέγ­ματα για να... περάσει ο Αμερι­κανός πρόεδρος και να κάνει «τζόκινγκ» στην Τσεχοσλοβακία μοιράζοντας δολλάρια, είναι πραγματικά εκπληκτικό! Τα λό­για δε του Τζ. Μπούς είναι χαρα­κτηριστικά όταν δηλώνει πρόσ­φατα ότι: «η Ανατολή πλησιάζει τη Δύση!».

Και είναι πράγματι έτσι. Δεν επιχειρούν σήμερα τα κομμουνιστικά κράτη μία σύνθε­ση οικονομικών ή πολιτικών πρα­κτικών με τη δύση, αλλά προλει­αίνουν το έδαφος για την καθο­λική και άνευ όρων παράδοσή τους στον φιλελευθερισμό.

              Φιλελευθερισμός : Ο δούρειος ίππος του σιωνισμού

Αυτή λοιπόν ακριβώς η αφηρη­μένη έννοια της «φιλελευθερίας» ή του «φιλελευθερισμού» είναι το σύστημα, ο δούρειος ίπ­πος τον οποίο έχουν με σατανικό τρόπο επιλέξει και κατασκευάσει οι εβραιοσιωνιστές για να διαλύ­σουν τα έθνη και τις κοινωνίες, και να αποκτηνώσουν τον άν­θρωπο.

Διανύοντας λοιπόν μιά περίο­δο παγκόσμιας ισορροπίας την οποία είχαν ανάγκη οι σιωνιστές προκειμένου να κυριαρχήσουν πολιτικά και οικονομικά στον δυ­τικό κόσμο, περνούν τώρα, όπως δείχνουν τα γεγονότα, στο τε­λευταίο στάδιο επικράτησης που είναι η διάλυση και η αποσύνθε­ση των κατ' ανάγκην κομμουνι­στικών κρατών. 

Ο «κομμουνι­σμός» ή μάλλον ο μπολσεβικισμός έπαιξε τον Ιστορικό του ρό­λο στην ζυγαριά των σιωνιστικών σχεδίων. Τώρα μπορούν να χρεωκοπήσουν οι κάθε λογής «μαρξισμοί», «λενινισμοί» κ.λπ. άλλωστε δικά τους δημιουργή­ματα ήταν, όπως ακριβώς είναι και ο «φιλελευθερισμός», κάτι που άλλωστε το γράφουν καθα­ρά στα «Πρωτόκολλα» (σελ. 65, ίδια έκδοση): «θα εμφανισθώμεν ως απελευθερωταί του εργάτου εκ του ζυγού τούτου, όταν θα του προτείνωμεν να εισέλθη εις τας τάξεις των σοσιαλιστών, των κομμουνιστών, των αναρχικών, τους οποίους υποστηρίζομεν πάντοτε υπό το πρόσχημα αλληλεγ­γύης μεταξύ των μελών του κοι­νωνικού μασωνισμού ημών».

Οι κοινωνίες, λοιπόν, των κατ' ανάγκην κομμουνιστικών κρα­τών, κλειστές και αυταρχικές μέ­χρι σήμερα για λόγους σκοπιμό­τητας είναι τώρα έτοιμες να ανοίξουν τις πύλες τους στην «φιλελεύθερη» ασυδοσία: «Άμα το πλήθος λαμβάνει εις χείρας του την ελευθερίαν την μετα­τρέπει τάχιστα εις αναρχίαν, ήτις είναι ο ύψιστος βαθμός της βαρ­βαρότητας»: «Πρωτόκολλα» σελίς 50.

Και θα διαπιστώσουμε ίσως στο άμεσο μέλλον εκπληκτικά αποτελέσματα των συνεπειών της φιλελεύθερης εισβολής στα κράτη αυτά, οι κοινωνίες των οποίων κάτω από τον κομμουνι­στικό συγκεντρωτισμό και την κρατική εσωστρέφεια τουλάχι­στον δεν εκφυλίστηκαν, ή έστω εκφυλίστηκαν σε πολύ μικρό βαθμό.

Έφθασε όμως η ώρα τους. Οι διαδικασίες για την ολοκλήρωση των σχεδίων της σιωνιστικής επι­κυριαρχίας μπαίνει στο τελικό της στάδιο. Τα δρομολόγιά της περνούν μέσα από την φιλελευ­θεροποίηση των κομμουνιστικών κρατών και την εγκαθίδρυση ενι­αίου πολιτικού συστήματος, μέ­σα από τον οικονομικό συνασπι­σμό της Ε.Ο.Κ., μέσα από την επιβολή ενιαίου νομίσματος στις χώρες μέλη της... Τα δεδομένα δείχνουν ότι στον τομέα της οι­κονομικής υποδουλώσεως των κρατών το παγκόσμιο σιωνιστικό κεφάλαιο δεν έχει αντίπαλο, το ίδιο συμβαίνει και στόν τομέα των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ενώ για τα κοινοβούλια των κρα­τών ας ανατρέξουμε πάλι στα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» για να δούμε τις απόψεις των ιδίων: «Οι αστείρευτοι φλύα­ροι έχουσι μεταβάλλει τας συνε­δρίας των κοινοβουλίων και τας διοικητικάς συγκεντρώσεις εις ρητορικάς παλαίστρας, θρασείς δημοσιογράφοι, επιτίθενται καθ' εκάστην κατά του κυβερνητικού προσωπικού. Αι καταχρήσεις της εξουσίας θα παρασκευάσωσι τε­λικώς την πτώσιν όλων των πολι­τευμάτων, και το παν θα ανατρα­πεί υπό τα κτυπήματα του μαινό­μενου πλήθους» (σελ. 63).

Σίγουρα οι οπαδοί του «φιλε­λευθερισμού», πολύ περισσότε­ρο οι απλοί άνθρωποι, μόνον τις μεθοδεύσεις και τα σχέδια τώων σιωνιστών δεν έχουν υπ' όψιν τους όταν μιλούν για τον φιλε­λευθερισμό. Κάθε σωστός άν­θρωπος την έννοια της ελευθε­ρίας την εννοεί μέσα σε κάποια πλαίσια και αρχές.

Η αλήθεια όμως, όσο πικρή και αν είναι, καί όσο και αν ενοχλή­σει ορισμένους, είναι ότι μέσα από την εύηχο και αφηρημένη έννοια «φιλελευθερισμός» οι σιωνιστές μεθοδεύουν την αποκτήνωση των λαών.

«...οι χριστιανικοί λαοί απεκτηνώθησαν δια των ισχυρών ποτών, η νεολαία των απεβλακώθη δια των κλασσικών σπουδών και δια της προώρου ακολασίας, εις την οποίαν την έχουσιν ωθήσει οι πράκτορές μας!» , «Πρωτόκολλα τών Σοφών τής Σιών», σελίς 51. Το σιωνιστικό παρασκήνιο λοιπόν βρίσκεται πίσω από τα «κομμου­νιστικά ανοίγματα» τις περεστρόικες, τις γκλανσνόστ, κ.λπ. Οι μαριονέτες τους σε Δύση και Ανατολή με άψογο υποκριτισμό παίζουν τους ρόλους τους στο παγκόσμιο θέατρο σκιών. Η πα­γκόσμια σιωνιστική κυβέρνηση προπονείται.

     Τα εθνικιστικά κινήματα στα κομμουνιστικά κράτη

Σημαντικό ρόλο στην παγκό­σμια πλάστιγγα διαδραματίζουν εδώ και μερικά χρόνια οι εξεγέρ­σεις των υποδούλων εθνών στη Σοβιετική Ένωση αλλά και στα άλλα κομμουνιστικά κράτη. Είναι γνωστό ότι ειδικά στη Σ. Ένωση το πρόβλημα των εθνικιστικών εξεγέρσεων υποβόσκει εδώ και πολλά χρόνια. Και υπήρξε ίσως ο καθοριστικός παράγοντας στο... «άνοιγμα» Γκορμπατσώφ προς τις διαδικασίες «διαφάνειας» και στην προσέγγιση με τη Δύση και τα δυτικά πρότυπα ζωής.

Οι υπόδουλοι στην ουσία λαοί της Σ. Ένωσης ήταν ένα καζάνι που σιγόβραζε κάτω από την Ρω­σική πίεση. Η συνέχιση αυτής της πίεσης ήταν πολύ φυσικό να προκαλέσει κάποια στιγμή την έκρηξη με απρόβλεπτες συνέ­πειες.

Αυτό ήταν ίσως και το καθορι­στικό σημείο που ανάγκασε τους σκηνοθέτες του παγκόσμιου πα­ρασκηνίου να συντομεύσουν τις... φιλελευθεροποιήσεις στη Σ. Ένωση, τις «Γκλανσνόστ», τις «Περεστρόικες» κ.λπ. Δεν είναι τυχαία η διπλή γλώσσα Γκορμπατσώφ ο οποίος από την μία απευθυνόμενος προς τους εξεγερθέντες λέει ότι... «παρατραβάνε το σχοινί» και από την άλλη τους εκχωρεί το δικαίωμα της γλώσσας, της σημαίας, κ.λπ.

Σίγουρα είναι πονηρό το παι­χνίδι των Σιωνιστών που με ένα σμπάρο θα προσπαθήσουν να πετύχουν διπλό στόχο: Την εκτόνωση των εθνικιστικών κινη­μάτων της Σοβ. Ένωσης, και πα­ράλληλα την οικονομική και πο­λιτιστική υποταγή και αφαίμαξή τους στο φιλελεύθερο κατεστη­μένο, που όπως είπαμε είναι ο «δούρειος ίππος» του σιωνισμού στην πορεία του προς την πα­γκόσμια κυβέρνηση.

Βέβαια, όλα αυτά δεν σημαί­νουν ότι οι εβραιοσιωνιστές θα πετύχουν στα δόλια σχέδιά τους, την υποταγή δηλαδή της ανθρω­πότητας στο σιωνιστικό οικονο­μικό πλέγμα, και στον... αναμε­νόμενο μεσία τους!!

Η φυλετική ψυχή, τα έθνη και οι πολιτισμοί τους δεν ορθώνουν μόνον ένα ιστορικό τείχος απέ­ναντι, στα αντιανθρώπινα υλιστι­κά σχέδια, αλλά αποτελούν και τις άγριες φύτρες, έτοιμες στην κατάλληλη στιγμή να ξεπετάξουν τις λόγχες της τιμωρίας και να χαράξουν νέους πολιτιστι­κούς ορίζοντες.

Τα εθνικιστικά πολιτικά κινή­ματα της Ευρώπης, οι εθνικιστι­κές εξεγέρσεις στις ανατολικές χώρες, είναι ακριβώς η απόδειξη ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.

Ο εθνικισμός ζωντανεύει, αν­δρώνεται, αγωνίζεται, κερδίζει μάχες, ακριβώς γιατί είναι η φυ­σική κατεύθυνση των λαών και κάθε σχέδιο και πλεκτάνη δεν μπορεί παρά να συντριβεί από τη ΔΥΝΑΜΗ της φύσης.

Αργά ή γρήγορα το σιωνιστικό φίδι θα λειώσει κάτω από το πέλ­μα του εθνικισμού και μαζί του θα λειώσουν τα δημιουργήματά του. Ο φιλελευθερισμός, ο καπι­ταλισμός, και ο μαρξισμός.