Ποιός θα προστατεύσει τον ελληνικό λαό από την...."Δικαιοσύνη";

Είναι η Δικαιοσύνη ο ανώτερος κριτής των πάντων; Η ερώτηση αυτή αποτελεί δίκοπο μαχαίρι, αφού ο θεσμικός ρόλος της Δικαιοσύνης και των εκπροσώπων της είναι η επιβολή του νόμου, η προστασία του Πολιτεύματος και η τελευταία άμυνα του πολίτη.

Εδώ, όμως, και με βάση τα όσα μέχρι σήμερα έχουν συμβεί στη χώρα, δικαίως αναρωτιούνται οι πολίτες: Άραγε, τι από όλα όσα έχουν συμβεί, ποια ή πόσες παρανομίες της κυβερνητικής ελίτ που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή, θα είχε κατορθώσει να υλοποιηθεί, εάν η Δικαιοσύνη στεκόταν στο ύψος της και με όσα μέσα διαθέτουν οι

Για όσους δεν ξέχασαν...

Την δεκαετία του '70 για όσους θυμούνται...

Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127, τα Zastava, και οι μηχανές Floretta.

Οι σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με 53 άλογα παρακαλώ), και οι σώφρονες Austin Morris Allegro!
Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3 δραχμές, με σουτζουκάκι 2,και το λεωφορείο μία δραχμή (με πάσο 50 λεπτά).

Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο σουβλατζής σε μάλωνε, διότι δεν είχε να στο χαλάσει.

Τόσο καλά....

Και μετά ήρθε η δεκαετία του '80. Και το ΠΑΣΟΚ.

Και γέλασε το χείλι του κάθε πικραμένου.

Το δημόσιο άνοιξε τις πόρτες του στον

Η Γενιά της Ταυτότητας

Eίμαστε η γενιά της ταυτότητας. Είμαστε η γενιά που μας σκοτώνουν γιατί κοιτάξαμε το λάθος πρόσωπο. Γιατί αρνηθήκαμε σε κάποιον ένα τσιγάρο ή γιατί είχαμε μια συμπεριφοραά που ενόχλησε κάποιον. Είμαστε η γενιά της εθνικής διάσπασης, της συνολικής αποτυχίας, της συνύπαρξης και της αναγκαστικής ανάμιξης των φυλών.
Είμαστε η γενιά που τιμωρείται διπλά.
Καταδικασμένη να πληρώσει σε ένα κοινωνικό σύστημα που είναι τόσο γενναιόδωρο με τους ξένους και που έγινε τόσο δυσβάσταχτο για το δικό μας λαό.
Η γενιά μας είναι τα θύματα της γενιάς του Πολυτεχνείου που διοίκησε, μετατρέποντας τις σοσιαλιστικές της ιδέες σε τραπεζικούς λογαριασμούς ξεπουλώντας τον λαό και την πατρίδα.
Απορρίπτουμε τα βιβλία της ιστορίας σας, για να

Ο Θουκυδίδης, η ρητορική του πολέμου και οι σαθρές δημοκρατίες

Ο Περικλής είχε ξεκαθαρίσει ότι η Αθήνα είχε όλες τις δυνατότητες να κερδίσει τον πόλεμο με τη Σπάρτη, υπό τον όρο να μην υποπέσει στο λάθος των άσκοπων επιχειρήσεων που θα διασπάθιζαν τις στρατιωτικές της δυνάμεις. Από την άλλη όμως η περίπτωση της Σικελίας ήταν αφόρητα δελεαστική. Νέα εδάφη, νέα λιμάνια, νέοι εμπορικοί δρόμοι, πρόσβαση σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Αν η Αθήνα κατάφερνε να βάλει στο χέρι τη Σικελία θα αποκτούσε ναυτική δύναμη χωρίς προηγούμενο. Το μόνο που έλλειπε ήταν το πρόσχημα: «Πολύ τους έσπρωξαν επίσης σ’ αυτό οι πρέσβεις των Εγεσταίων που βρίσκονταν στην Αθήνα κι επίμονα ζητούσαν τη βοήθειά τους. Ήταν γείτονες με τους Σελινουντίους κι είχαν πόλεμο μαζί τους για ζητήματα γάμων και για κάποιο αμφισβητούμενο κομμάτι γης, κι οι Σελινούντιοι, αφού κάλεσαν τους Συρακουσίους ως συμμάχους, τους πίεζαν αδιάκοπα με πολεμικές ενέργειες στη στεριά και στη θάλασσα. Γι’ αυτό οι Εγεσταίοι, υπενθυμίζοντας στους